بیا

مرا ورق بزن

تمام روزهای هفته من

پر از صدای شکستن است

تمام روزهای رفته من

پر از نا تمام هاست

کتابت را ببند و چشمهایت را هم

این یک جمله امری ست

عزیزم

دستت را به من بده

گوش کن

حدیث دبگری میگوید این دفتر

فصل خودخواهی نیست

انکه رهاست

غرور در بندش نمی کشاند

منیت ها را بردند

آن هنگام که ساقه هایش را شکستند

به یغما بردند

و اما خرده هایش را گذاشتند

تا که هر بار زخمی تر برگردد

برای یاد گرفتن معلوم و مجهولها

نقطه ها و علا مت ها و اشاره ها

و تمام این سوء تفاهم ها

همیشه هم فرصت اگر باشد

توانی نیست

آهسته تر قدم بردار

""""این دل کمی اگر ماندست آن هم برای توست""""

آدمیزاد....

غرورش را خیلی دوست دارد،

اگر داشته باشد،

آن را از او نگیرید...

حتی به امانت نبرید...

ضربه ای هم نزنیدش،

چه رسد به شکستن یا له کردن!

آدمی غرورش را خیلی زیاد، شاید بیشتر از تمام داشته هایش، دوست می دارد؛

حالا ببین اگر خودش، غرورش را به خاطر تو، نادیده بگیرد، چه قدر دوستت دارد!

و این را بفهم آدمیزاد!